Μια καλή αμερικάνικη κουβέντα λέει πως όποιον θέλει να κυβερνήσει πρέπει πρώτα να τον δει ψυχίατρος. Η συνάφεια βλακείας και ματαιοδοξίας είναι αναμφισβήτητη: ο φαφλατάς πολιτικός με τις πόζες και τα κούφια λόγια διόλου δεν ενδιαφέρεται για το αντικείμενο της ομιλίας του, αλλά για το τι εντύπωση θα σχηματίσει γι' αυτόν το ακροατήριο. Η αλήθεια είναι ότι όποιος ανέβει στη σκηνή πρέπει να υποδυθεί, αλλιώς το κοινό θα του γυρίσει την πλάτη: άλλος παίζει φυσαρμόνικα, άλλος χορεύει καταδεκτικά ''τοπικούς'' χορούς, άλλος κουβαλάει τη θαυματουργή εικόνα στην περιφορά, άλλος φωτογραφίζεται καμαρωτός με τη σκούπα στο χέρι και ''κάθε βλάκας έχει ένα σχέδιο για να σώσει τη χώρα''. Για το πολιτικό τσίρκο της εποχής την εξήγηση δίνει μια άλλη (βαριά) αμερικάνικη κουβέντα που ξεκαθαρίζει νέτα σκέτα ποιος πραγματικά είναι το αφεντικό: ''αυτοί που έχουν την ιδιοκτησία αυτοί πρέπει να κυβερνάνε και τη χώρα''. Που σημαίνει ότι η πλήρης υποταγή της πολιτικής στην οικονομία αφήνει περιθώρια μόνο για πονηρούς, φουσκωμένα άντερα, λιμαδόρους και αερολόγους. '''Αδειες κανάτες, πορδές γεμάτες''.
Απόσπασμα από το βιβλίο
του Διονύση Χαριτόπουλου
ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟ ΒΛΑΚΕΙΑΣ
Εκδόσεις Τόπος, 2008
:)
ΑπάντησηΔιαγραφή