Σάββατο 9 Οκτωβρίου 2010
La ultima entrevista a John Lennon
LA ÚLTIMA ENTREVISTA A JOHN LENNON
Esta es parte de la entrevista que concedió John Lennon a la cadena radial RKO en la mañana del mismo día de su muerte. Fue transmitida en la mañana del día siguiente cuando el mundo ya sabía de la tragedia.
- ¿Le preocupa a Ud. la actual situación del mundo?
J.L. O vamos a morir o vamos a vivir. Si vamos a morir nos tendremos que hacer la idea y si vamos a vivir, tendremos que enfrentarnos con el hecho de estar vivos. Así que preocuparse por si se va a derrumbar la bolsa o si el Apocalipisis va a caer sobre nosotros bajo la forma de una gran bestia, no nos va a hacer mucho bien en la vida cotidiana.
- ¿Entonces que propone Ud.?
J.L. Mire, yo hablo a la gente que ha pasado por lo mismo que hemos pasado nosotros, los grupos de los sesenta que hemos sobrevivido... que hemos sobrevivido a la guerra, a las drogas, a la política, a la violencia en las calles. A ellos yo hablo; a las mujeres, pues mi canción a Yoko (Woman) es para todas las mujeres. Lo que nos mostraron los sesenta fueron las posibilidades que había y la responsabilidad que teníamos todos. Aquello no era la respuesta. Posiblemente en los ochenta todos diremos: bueno, vamos a volver a proyectar el lado positivo de la vida.
- ¿Cómo?
J.L. Lo único que pedimos es que se le dé una oportunidad a la paz. Esto es lo que me salió espontáneamente cuando un periodista me volvió a preguntar, como lo habían hecho en millones de ocasiones: ¿Qué es lo que Ud. está haciendo? Bueno, pues yo lo que le repito es que le demos una posibilidad a la paz. Y no es que yo tenga una respuesta o proponga una nueva organización para la sociedad, porque eso no es cierto, no creo que nadie la tenga. Y, si hay alguien, que me muestre el plan, como se dice en la canción "Revolution".
John Lennon's Interview in ''Rolling Stone'' magazine 1971.
Are you the Beatles?
No. I'm not the Beatles. I'm me. Paul isn't the Beatles. Brian Epstein wasn't the Beatles, neither is Dick James [Beatles' music publisher]. The Beatles are the Beatles. Separately, they are separate. George was a separate, individual singer with his own group as well, before he came in with us. Nobody is the Beatles. How could they be? We all had our roles to play.
Let's reapproach that. The Beatles were always talked about - and the Beatles talked about themselves - as being four parts of the same person. What's happened to those four parts?
They remembered that they were four individuals. You see, we believed the Beatles myth, too. I don't know whether the others still believe it. We were four guys. . . . I met Paul and said, ``You want to join me band?'' Then George joined, and then Ringo joined. We were just a band that made it very, very big, that's all. Our best work was never recorded.
For the memory of John Lennon 9-10-2010
Wish You Were Here- Pink Floyd feat. John Lennon
Τετάρτη 6 Οκτωβρίου 2010
Oι Ισπανοί κονκισταδόρες .....
Απόσπασμα από το βιβλίο ΛΑΟΙ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ - Καταγωγή & Χαρακτηριστικά
του Βασίλη Ραφαηλίδη
Οι περιλάλητοι κονκισταδόρες είναι απλώς πεινασμένοι και όχι εκπαιδευμένοι στρατιωτικοί, που θα μπορούσαν να οργανώσουν μεθοδικότερα την κατάχτηση της νότιας Αμερικής, που αρχίζει το 1500 και τελειώνει στα γρήγορα το 1580. Το έργο το διεκπεραιώνουν μέσα σε ογδόντα μόνο χρόνια εξαιρετικά ριψοκίνδυνοι τυχοδιώκτες και άνθρωποι εντελώς απελπισμένοι και όχι οι στρατιωτικοί. 'Ηταν οι φτωχοί που τους είχαν ρημάξει στις διώξεις οι άρχοντες της Ισπανίας και πήραν των ομματιών τους για να παν στον άγνωστο ακόμα Νέο Κόσμο, που τον λεηλατούν αγρίως, σφάζοντας ανηλεώς τους ιθαγενείς. Το Ελ Ντοράδο ''Το Χρυσαφένιο, σημαίνει η λέξη στα ισπανικά'' θα γίνει από τότε ο γεμάτος χρυσάφι μυθικός τόπος, που τον ψάχνουν λυσσασμένα τούτοι οι παρίες, πολλοί από τους οποίους γίνονται ξαφνικά ζάπλουτοι και επιστρέφουν στην πατρίδα περίπου ως ελληνοαμερικανοί πρώην γύφτοι, όχι μόνο για να παραλάβουν απ' το βασιλιά παράσημο, αυτοί οι μέχρι πριν από λίγο λούμπεν, αλλά για να παραλάβουν και τον διορισμό τους σα διοικητές σε κάποια φρέσκια και λαχταριστή ισπανική αποικία της Λατινικής Αμερικής.
του Βασίλη Ραφαηλίδη
Οι περιλάλητοι κονκισταδόρες είναι απλώς πεινασμένοι και όχι εκπαιδευμένοι στρατιωτικοί, που θα μπορούσαν να οργανώσουν μεθοδικότερα την κατάχτηση της νότιας Αμερικής, που αρχίζει το 1500 και τελειώνει στα γρήγορα το 1580. Το έργο το διεκπεραιώνουν μέσα σε ογδόντα μόνο χρόνια εξαιρετικά ριψοκίνδυνοι τυχοδιώκτες και άνθρωποι εντελώς απελπισμένοι και όχι οι στρατιωτικοί. 'Ηταν οι φτωχοί που τους είχαν ρημάξει στις διώξεις οι άρχοντες της Ισπανίας και πήραν των ομματιών τους για να παν στον άγνωστο ακόμα Νέο Κόσμο, που τον λεηλατούν αγρίως, σφάζοντας ανηλεώς τους ιθαγενείς. Το Ελ Ντοράδο ''Το Χρυσαφένιο, σημαίνει η λέξη στα ισπανικά'' θα γίνει από τότε ο γεμάτος χρυσάφι μυθικός τόπος, που τον ψάχνουν λυσσασμένα τούτοι οι παρίες, πολλοί από τους οποίους γίνονται ξαφνικά ζάπλουτοι και επιστρέφουν στην πατρίδα περίπου ως ελληνοαμερικανοί πρώην γύφτοι, όχι μόνο για να παραλάβουν απ' το βασιλιά παράσημο, αυτοί οι μέχρι πριν από λίγο λούμπεν, αλλά για να παραλάβουν και τον διορισμό τους σα διοικητές σε κάποια φρέσκια και λαχταριστή ισπανική αποικία της Λατινικής Αμερικής.
Τρίτη 5 Οκτωβρίου 2010
Ηρόστρατος - Η αναζήτηση της αθανασίας
ΦΗΜΗ
Προτίθεμαι να εξετάσω το ζήτημα της φήμης, τόσο της περιστασιακής όσο και της σταθερής, να ερευνήσω κάτω από ποιες συνθήκες οι άνθρωποι κατακτούν τη μία ή την άλλη, και να προβλέψω, στον βαθμό που είναι δυνατόν, κάτω από ποιές συνθήκες η πρώτη ή η δεύτερη μορφή ενδέχεται να κατακτηθεί στο μέλλον. Φήμη είναι η παραδοχή ότι ένας άνθρωπος ή μία ομάδα ανθρώπων έχουν αξία, κατά τον ένα ή τον άλλον τρόπο, για την ανθρωπότητα. Για να ερευνήσουμε το ζήτημα θα πρέπει να ορίσουμε τι είναι φήμη. Θα πρέπει επίσης να ορίσουμε τι είναι ανθρωπότητα.
Η Φήμη μπορεί να σχετίζεται με τους ανθρώπου ή με τα πράγματα. Υπάρχουν φημισμένα εγκλήματα, μάχες, μυθιστορήματα, αυτοκρατορίες υπάρχουν οι φημισμένοι συγγραφείς τους. Δεν θα μας απασχολήσουν τα πράγματα, αλλά οι άνθρωποι. Αυτό που μας ενδιαφέρει κυρίως είναι οι συνθήκες που γεννούν τη φήμη.
Η φήμη μπορεί να είναι τυχαία ή ουσιαστική. Ένας άνρωπος ο οποίος φονεύεται με ιδιαίτερα μυστηριώδη τρόπο κερδίζει την υστεροφημία με τον θάνατο του. Αν η υπόθεση είναι σημαντική, μπορεί να μείνει στην ιστορία ως ενδιαφέρον πτώμα. Δεν μας ενδιαφέρει η τυχαία αλλά η ουσιαστική φήμη, όσο άδικο κι αν φαίνεται αυτό.
Η φήμη μπορεί να είναι πλασματική ή φυσική. Ενας βασιλιάς είναι από τη φύση του φημισμένος. Γεννιέται μέσα στη φήμη ταυτόχρονα με το βασίλειό του. Δεν θα μας απασχολήσει αυτού του είδους η φήμη. Ποικίλλει ανάλογα με τα ήθη και τα έθιμα, με τους θεσμούς. Θα ερευνήσουμε μόνο το ζήτημα της πλασματικής φύσης.
Η φήμη μπορεί να είναι θετική ή αρνητική, η δεύτερη μορφή αποκαλείται συνήθως κακοφημία. Οι μεταβαλλόμενες αντιλήψεις περί καλού και κακού περιπλέκουν μερικές φορές το ζήτημα, σε κάποιες περιπτώσεις το καθορίζουν. Εκεί που ο ένας βλέπει έναν φονιά, ο άλλος βλέπει έναν γενναίο άνθρωπο. Εκεί που ο ένας βλέπει έναν μάρτυρα, ο άλλος βλέπει έναν ηλίθιο. Η περίφημη φράση του Προυντόν: "Δεν γνωρίζω τίποτα απεχθέστερο από τους μάρτυρες - με μόνη εξαίρεση τους τυράννους", αν και διατυπωμένη σε άλλο πλαίσιο, καταδεικνύει τη δυσκολία του συγκεκριμένου θέματος.
Η φήμη μπορεί να είναι έμμεση ή άμμεση.
---------
Αποσπάσματα από το βιβλίο του Φερνάντο Πεσσόα
Ηρόστρατος - Η αναζήτηση της Αθανασίας
Μετάφραση: Χάρης Βλαβιάνος
Εκδόσεις Εξάντας
Προτίθεμαι να εξετάσω το ζήτημα της φήμης, τόσο της περιστασιακής όσο και της σταθερής, να ερευνήσω κάτω από ποιες συνθήκες οι άνθρωποι κατακτούν τη μία ή την άλλη, και να προβλέψω, στον βαθμό που είναι δυνατόν, κάτω από ποιές συνθήκες η πρώτη ή η δεύτερη μορφή ενδέχεται να κατακτηθεί στο μέλλον. Φήμη είναι η παραδοχή ότι ένας άνθρωπος ή μία ομάδα ανθρώπων έχουν αξία, κατά τον ένα ή τον άλλον τρόπο, για την ανθρωπότητα. Για να ερευνήσουμε το ζήτημα θα πρέπει να ορίσουμε τι είναι φήμη. Θα πρέπει επίσης να ορίσουμε τι είναι ανθρωπότητα.
Η Φήμη μπορεί να σχετίζεται με τους ανθρώπου ή με τα πράγματα. Υπάρχουν φημισμένα εγκλήματα, μάχες, μυθιστορήματα, αυτοκρατορίες υπάρχουν οι φημισμένοι συγγραφείς τους. Δεν θα μας απασχολήσουν τα πράγματα, αλλά οι άνθρωποι. Αυτό που μας ενδιαφέρει κυρίως είναι οι συνθήκες που γεννούν τη φήμη.
Η φήμη μπορεί να είναι τυχαία ή ουσιαστική. Ένας άνρωπος ο οποίος φονεύεται με ιδιαίτερα μυστηριώδη τρόπο κερδίζει την υστεροφημία με τον θάνατο του. Αν η υπόθεση είναι σημαντική, μπορεί να μείνει στην ιστορία ως ενδιαφέρον πτώμα. Δεν μας ενδιαφέρει η τυχαία αλλά η ουσιαστική φήμη, όσο άδικο κι αν φαίνεται αυτό.
Η φήμη μπορεί να είναι πλασματική ή φυσική. Ενας βασιλιάς είναι από τη φύση του φημισμένος. Γεννιέται μέσα στη φήμη ταυτόχρονα με το βασίλειό του. Δεν θα μας απασχολήσει αυτού του είδους η φήμη. Ποικίλλει ανάλογα με τα ήθη και τα έθιμα, με τους θεσμούς. Θα ερευνήσουμε μόνο το ζήτημα της πλασματικής φύσης.
Η φήμη μπορεί να είναι θετική ή αρνητική, η δεύτερη μορφή αποκαλείται συνήθως κακοφημία. Οι μεταβαλλόμενες αντιλήψεις περί καλού και κακού περιπλέκουν μερικές φορές το ζήτημα, σε κάποιες περιπτώσεις το καθορίζουν. Εκεί που ο ένας βλέπει έναν φονιά, ο άλλος βλέπει έναν γενναίο άνθρωπο. Εκεί που ο ένας βλέπει έναν μάρτυρα, ο άλλος βλέπει έναν ηλίθιο. Η περίφημη φράση του Προυντόν: "Δεν γνωρίζω τίποτα απεχθέστερο από τους μάρτυρες - με μόνη εξαίρεση τους τυράννους", αν και διατυπωμένη σε άλλο πλαίσιο, καταδεικνύει τη δυσκολία του συγκεκριμένου θέματος.
Η φήμη μπορεί να είναι έμμεση ή άμμεση.
---------
Αποσπάσματα από το βιβλίο του Φερνάντο Πεσσόα
Ηρόστρατος - Η αναζήτηση της Αθανασίας
Μετάφραση: Χάρης Βλαβιάνος
Εκδόσεις Εξάντας
"The unexamined life is not worth living." -- Socrates
When we think of ancient Greece, we think right away of Athens. Several of the philosophers we have already discussed considered it the pinnacle of their careers to come and teach in this great city.
But Athens wasn’t always great. It began as a collection of villages in some of the poorest agricultural land in Greece. Only carefully tended grapes and olives provided early Athens with a livelihood, that and trade.
The distance between the haves -- the ruling aristocratic trading families -- and the have nots -- peasants working the land -- and the accompanying feudal oppression, grew so great that it looked like the city and its surrounding area would collapse under the weight.
Το λαό τον βοηθάς όχι όταν τον χαϊδεύεις, αλλά όταν τον εκπαιδεύεις.
ΟΙ ΚΕΛΤΙΒΗΡΕΣ
6. Η Ισπανία των κονκισταδόρες
Ο βασιλιάς της Αραγωνίας Φερδινάδος και η βασίλισσα της Καστίλλης Ισαβέλλα, που από το 1474 είναι, κατά κάποιον τρόπο συμβασιλείς της ενωμένης πλέον Ισπανίας, δεν χρηματοδοτούν μόνο το ταξίδι του Κολόμβου, αλλά και την περιλάλητη Ιερά Εξέταση, που είναι άνθος δηλητηριώδες παπικό μεν, τυπικά ισπανικό δε, δεδομένου ότι μόνο στην Ισπανία αναπτύσσει την πλήρη δράση της σ' όλο το φρικώδες εύρος της. Οι επονομασθέντες ''καθολικοί βασιλείς'' Φερδινάνδος και Ισαβέλλα, δεν είναι βέβαια οι μόνοι καθολικοί βασιλείς της Ισπανίας. Είναι όμως αυτοί που πρώτοι συνειδητοποιούν πως η καθολική καταπίεση προϋποθέτει μια καθολική θρησκεία καθολικά εφαρμοζομένη δια του μαστιγίου της Ιεράς Εξετάσεως, που πίπτει με τρόπο καθολικό επί καθολικών κεφαλών, καθολικά εξαγνιζόμενων διά της πυράς.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)