Από το βιβλίο του Νίκου Ψυρούκη - Η Ένταξη της Έλλάδας στην ΕΟΚ και ο άλλος δρόμος. Αθήνα 1986
''Όποιος ελεύθερα συλλογάται
συλλογάται καλά''.
(Ρήγας Βελεστινλής - Φυσικής Άπάνθισμα)
ΠΡΟΛΕΓΟΜΕΝΑ
Απορίες, αμφιβολίες, σκεπτικισμοί, ερωτηματικά για τούς πάντες και τα πάντα, αυτό είναι το κυρίαρχο κλίμα, η ατμόσφαιρα, της παρακμασμένης κοινωνικής μας ζωής. Και μέσα σ' αυτή την καταχνιά, η σημερινή επίσημη Έλλάδα πραγματοποιεί τη λεγόμενη πολιτική κλπ. επιλογή της με την ένταξη στην Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα (Ε.Ο.Κ.), την Κοινή Αγορά της Δυτικής Ευρώπης όπως πολύ σωστά την χαρακτήρισαν οι ίδιοι οι λαοί των κρατών-μελών της. Άλλη μία πράξη για να μεγαλώσει η σύγχυση και η αβεβαιότητα για το μέλλον μας, χαρακτηριστικά που σημαδεύουν τους σύγχρονους Έλληνες. Και το κακό μεγαλώνει γιατί η ιδεολογική κάλυψη της εισόδου της Ελλάδας στην ΕΟΚ (βασικά με το γνωστό σύνθημα ''ανήκομεν εις την Δύσιν''), αυξάνει αφάνταστα τη συσκότιση. 'Αλλη μία απόδειξη της άμεσης σχέσης που υπάρχει ανάμεσα στην πολιτική και στον ιδεολογικό μύθο.
Η ιδεολογία μπορεί, αν και δεν είναι απαραίτητο, να αποτελεί παραμορφωμένη αντανάκλαση της ολικής πραγματικότητας. Γενικά, η κάθε ιδεολογία χαρακτηρίζεται από τη λειτουργική προσφορά υπηρεσιών της προς την τάξη που τη γεννάει. Κάθε τάση έχει την πολυδιάστατη ιδεολογία της. Η τάξη και η ιδεολογία της (οι ιδέες της) βρίσκονται σε σχέση ενεργητικής αλληλεξάρτησης. Οι ιδέες δεν είανι τίποτ΄άλλο παρά η θεωρητική έκφραση εκείνων των υλικών σχέσεων που είναι οι κύριοι τους. Καμία, πάντως, τάξη δεν είναι μονολιθική. Διαρθρώνεται από στρώματα, από ομάδες. Γι αυτό και η ιδεολογία κάθε τάξης έχει διάφορες αποχρώσεις, ακόμα και αντίθετες όψεις (αντανάκλαση των ειδικών ρόλων που παίζουν οι διάφορες ομάδες της τάξης για τη λειτουργία και αναπαραγωγή των κυρίαρχων παραγωγικών σχέσεων). Έτσι, και η ιδεολογία της κυρίαρχης ελληνικής αστικής τάξης έχει πολλαπλές όψεις. Γι΄αυτό και η ιδεολογική κάλυψη της ένταξης της Ελλάδας στην Ε.Ο.Κ. παρουσιάζει ποικιλομορφία. Υπάρχουν οι ''ευρωπαϊστές", οι ''αντικειμενικοί κριτές'', κλπ., κλπ. Θα ήταν, λοιπόν, λάθος πρώτου μεγέθους άν η έρευνά μας για την ΕΟΚ και για την ενσωμάτωση της Έλλάδας σ΄αυτή γίνει κάτω από την οπτική γωνία της μιάς ή της άλλης παραλλαγής της ιδεολογίας της ελληνικής αστικής τάξης. Ο μοναδικός σωστός επιστημονικός δρόμος είναι η κριτική αντιμετώπιση του θέματος στην ολότητα του. Ο Β.Ι.Λένιν, στο έργο του ''Ιμπεριαλισμός'', έγραφε: "Οταν λέμε κριτική του ιμπεριαλισμού εννοούμε, με την πλατιά σημασία της λέξης, τη στάση των διάφορων τάξεων της κοινωνίας απέναντι στην πολιτική του ιμπεριαλισμού σε σχέση με τη γενική τους ιδεολογία''.
Αυτή είναι και η ορθή επιστημονική στάση που πρέπει να ακολουθιέται και στην περίπτωση της εξέτασης του προβλήματος της ΕΟΚ και της ένταξης σ' αυτή της σημερινής Ελλάδας. Κι αυτή την αρχή προσπαθήσαμε να κρατήσουμε κι εμείς στη μελέτη μας.
Γενάρης 1979
..................
