46 days and today, left to go....
....................
I am going to the beach.
Παρασκευή 10 Ιουνίου 2011
47 days left.......[Interferone Affair in the summer]
46 days and today, left to go....
....................
I am going to the beach.
Video: ''Fasten Your Seatbelts'' from the film EVERYTHING ABOUT EVE
Margo is ready for quite a party.
To the Bilderbergers
"My conscience hath a thousand several tongues, And every tongue brings in a several tale, And every tale condemns me for a villain."
- Richard III,
William Shakespeare.
48 days left........[Interferone Affair in the summer]
47 days and Today, left to go......
At least it's FRIDAY!
Πέμπτη 9 Ιουνίου 2011
Video: The truth about the Federal Reserve Bank and Debt. [Greek Subtitles_
The American (or Greek) dream
49 !!!! days left..................[Interferone Affair in the summer]
48 days and Today, left to go............
Couldn't work today.
Tired and Nervous
Τετάρτη 8 Ιουνίου 2011
50 Days left...............[Interferone Affair]
49 days and Today, left to go.......
SO VERY TIRED
I am so tired
Τρίτη 7 Ιουνίου 2011
Malvina 7 June 2002 - 2011
Ορφανό Κορίτσι
Μαλβίνα, 7 Ιουνίου 2002-2011
«Η ένταση ενός καινούργιου έρωτα εξαρτάται από τη μοναξιά που προηγήθηκε από αυτόν. Το ίδιο συμβαίνει και με τη γραφή. Ξαναγράφω, λοιπόν, με την έξαψη που ζεις έναν αργοπορημένο έρωτα. Άπειρη, μετά από μίλια γραμμένης ύλης που έχω υπογράψει, κάθε φορά πιο άπειρη, σαν τους βετεράνους των ερώτων που, προς το φινάλε της ερωτικής τους ζωής, διαπιστώνουν πως οι ευάριθμες εναλλαγές των εραστών, αντί να τους ξανοίξουν στον πλούτο της πολυφωνίας, τους περιόρισαν σε μια φτωχή μονογραμμική σύνθεση. Η πολυφωνική μου ιδιοσυγκρασία με εμπόδισε να αφιερωθώ στο γράψιμο -θυμάμαι άραγε να γράφω; Και έχω και το φίλο μου τον Φερνάντο Πεσόα να αναρωτιέται και να με προβοκάρει: «Γιατί γράφω αν δεν μπορώ να γράψω καλύτερα;»
«Υπάρχει λοιπόν κάτι πολύ πιο επιδέξιο και ειλικρινές από το να είσαι ο εαυτός σου: το να είσαι ο ρόλος σου. Τελικά, μάλλον ψέματα λέω όταν κλαίγομαι, πως τάχα θέλω να μάθω ποιά είμαι στην πραγματικότητα. Στα τσακίδια το εδιζησάμην εμεωυτών. Αφού το βλέπω τόσα χρόνια στην πράξη: Χωρίς τον εαυτό μου, υπάρχω. Χωρίς το ρόλο μου, δεν είμαι τίποτα. Μόνο αυτός με εξάπτει, με πληροί, με αποκαθιστά. Παίζω λοιπόν, χαρά μου -παίζω και πλέκω εγκώμια μιας ζωής που δεν καταλαβαίνει τίποτα έξω από την Τέχνη της. Γιατί δεν μπορώ να εννοήσω και να εννοηθώ, παρά σαν αυτουργός της κατασκευής μου. Γιατί ο κόσμος δεν ορίζεται εν τέλει, παρά μόνο από τον τρόπο που ο ρόλος μου επινοεί τον εαυτό μου.»
«Το ημερολόγιο μου, λοιπόν. Γράμματα που μου έστειλαν. (Πολλαπλά ίχνη δακρύων πάνω τους, τι καλά…) Δεν μου κάνει καρδιά να τα κάψω. Αντίγραφα γραμμάτων που έστειλα. Γράμματα ναρκισσιστικά, αλλιώς προς τι τα αντίγραφα; Άνθρωπος δεύτερος στα ερωτικά μου -έπαιρνα πόζες. (Σμιλεμένοι πόνοι, εξομολογήσεις με στυλ: άκυροι έρωτες.) Όποτε όμως αγαπούσα πραγματικά, τα γράμματά μου ήταν κουτά. Τραχιά και άκομψα. Στέλνονταν έτσι χύμα, με την ίδια ταραχή που γράφονταν. Καμιά σκέψη, κανένα κουράγιο να τα φωτοτυπήσω, έστω.»
«Με την άρρωστη κεκτημένη του Μπατάιγ πόσο θα πας; Μια δυο φορές στη ζωή σου. Εγώ τις πήγα, τέλειωσα. Έξω απ΄ την παράγκα οι αταίριαστοι. να τους αγαπάμε. Να τους θυμόμαστε με τρυφερότητα. Τους χρησιμοποιήσαμε. Το πληρώσαμε, πρώτοι εμείς. Γιατί ο λάθος άλλος στην ουσία δεν φταίει. Δεν σου κρύφτηκε. Εκεί που εσύ αναγνώρισες το αταίριαστο, αυτός κατά πάσα πιθανότητα είδε το ταιριαστό. Και δεν φταίει αυτός. Του το έπαιξες καλά. Όποιος αναγνωρίζει εξαρχής το λάθος πρόσωπο και όμως τσαλαβουτάει -αυτός φταίει. Το βλέπεις, βλάκα μου, το λάθος. Και το αποσιωπάς. Γιατί το έχεις ανάγκη. Και το αξιώνεις μόνο σε μια περίπτωση το λάθος πρόσωπο: για να το απαξιώσεις σύντομα. Για να μη δεσμευτείς. Για να μείνεις μόνος. Γιατί από το λάθος πρόσωπο έχεις πάντα τη δυνατότητα να το σκάσεις με όσο το δυνατόν λιγότερη οδύνη. Με απώλειες μηδαμινές. Επιλέγω «ανάξιο εραστή» σημαίνει επίσης: αναβάλλω τον έρωτα, αλλά συγχρόνως δεν κλείνω την πόρτα στην ελπίδα θα φύγει ο πρόσκαιρος και λίγος, και κάποια μέρα θα έρθει ο ανάξιος. Αλλά όχι ακόμα. Δεν είναι η ώρα μου. Τώρα φοβάμαι οτιδήποτε μπορεί να πάρει μορφή αμετάκλητου.»
«Eγώ γλύτωσα και δεν είμαι πλέον σαν κι έσας. Εγώ χόρτασα. Και λεφτά. Και οικογένεια κι αγάπη. Κυρίως αγάπη. (…) Ένα χειμώνα αγάπη. Μια άνοιξη ελπίδα. Και ένα καλοκαίρι προοπτική. Ολόκληρο προοπτικές. Εγώ, η ξεγραμμένη. Χρειάστηκε να ξεγραφτώ για να μπορέσω να συμμορφωθώ και να αγαπήσω και να αγγίξω και να ανταποδώσω τα πάντα. Εγώ. όχι πια ορφανή. Γεμάτη. Επαρκής, Μισοσίγουρη. Και «ωραία», όπως με ήθελα. Με μακριά μαλλιά. Να ερεθίζουν ώμους και πλάτη…» (απόσπασμα από το τελευταίο κείμενό της Ορός με καραμελοαγελάδες).
Αποσπάσματα από το βιβλίο Σαββατογεννημένη - Τα τελευταία κείμενα της Μαλβίνας Κάραλη 2000-2001, εκδ. Τσαγκαρουσιάνος
Source: http://www.doctv.gr
51 days left........[Interferone Affair]
50 days and Today, left to go.............
almost one month left... to go
I WANT TO BREAK FREE
Κυριακή 5 Ιουνίου 2011
52 days left..........[INTERFERONE AFFAIR]
51 DAYS AND TODAY, left to go........
Mondays are so hard... working
Music Video: Alan Parsons Project - Sirius Eye in the Sky (Live 1995)
After showing early promise as a musician - learning piano, guitar and flute as a child, Alan started to take on the role of listener rather than the player. Although still working as a musician in the late sixties he turned his attention to a career at the famous Abbey Road Studios in London, where he was fortunate enough to have participated in the last works of The Beatles. He was assistant engineer on "Let It Be" and the brilliant "Abbey Road" album. A long association followed; both with the studio and Paul McCartney.
When the Beatles split up, Alan went on to engineer such classics as Wings "Red Rose Speedway" album and the singles "Hi Hi HI" and "C Moon". He had a similar association with The Hollies on many hits including "He Ain't Heavy He's My Brother", and "The Air That I Breathe". This was only the beginning however; As the engineering mastermind behind Pink Floyd's "Dark Side of the Moon" album, Alan became highly sought after as one of the new breed of creative engineers. His decision to enter into production resulted in immediate success. He clocked up several hits with Pilot, Steve Harley and Cockney Rebel, John Miles, and Al Stewart. With all this success, Alan found a very real need for management and business guidance. It was then that Eric Woolfson, with whom he had worked at Abbey Road, became actively involved in steering Alan towards becoming an artist in his own right.
Although they started with a business venture, Eric was to use his songwriting talents to form a creative partnership with Alan. In 1974 they started adapting selected works of Edgar Allen Poe to music. Two years, and thousands of feet of tape later, the Alan Parsons Project was born: The highly acclaimed "Tales Of Mystery And Imagination" album was the first in a series of award-winning albums - "I Robot", "Pyramid", "Eve", "The Turn Of A Friendly Card", "Eye In The Sky", "Ammonia Avenue", "Vulture Culture", Stereotomy", and "Gaudi". As well as receiving gold and platinum awards from nearly every country in the world, Alan has, to date, received ten Grammy nominations for engineering and production.
Alan still finds time to produce records for other artists: most recently albums for Colin Blunstone and Vitamin Z ,and the soundtrack of the film "Ladyhawke", directed by Richard Donner. Alan started a company that is devoted to improving the sound quality of film and video. He has also turned his hand to directing music based TV programmes, his London Calling developed into a major series on MTV, and he was instrumental in the creation of Music Box, the European music cable service. The Alan Parsons Project had never aspired to concert tours or live performances, but Alan and Eric were always aware of their concepts' suitability for theatre, film, and concert. To further this end they approached Brian Brolly and together with him have spent the last two years in Alan's studio creating and developing a work which is a logical continuation of their previous achievements: Freudiana, which is to premiered at the Theatre An Der Wein in Vienna, marks Alan's debut as a theatre sound designer.
This biography was written for the "Freudiana" press kit in 1992. For more details about the life and work of Alan Parsons, read the "Tales Of..." section in each issue of The Avenue newsletter.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)