Περί Βλακείας

Μπούλης ή Θ. Πάγκαλος

Το χαρτί δεν είναι πιστοποιητικό ευφυϊας. Αν το μυαλό κάποιου φτάνει για να πάρει δίπλωμα οδήγησης, κατά πάσα πιθανότητα φτάνει και για να πάρει ένα δίπλωμα σπουδών.  Τα νοητικά απαιτούμενα είναι περίπου ισοδύναμα.  ΄Απαξ και μπορεί να απομνημονεύσει τον ΚΟΚ και τα σήματα, το μόνο που χρειάζεται για το ''χαρτί'' είναι να στρώσει τον κώλο στην αποστήθιση, να μουλαρώσει δεόντως, και αμέτι μουχαμέτι,
έστω και ''νύχτα'', θα το πάρει το στραβόχαρτο.  Τώρα, γιατί το μούτρο ο ταξιτζής δεν έγινε μούτρο δικηγόρος, το ζήτημα δεν είναι νοητικό, αλλά κοινωνικό:  όχι στενά οικονομικό, αλλά και ερεθισμάτων του περιβάλλοντος.  Είναι πολλοί αυτοί που σπούδασαν με χίλιες δυο στερήσεις, αλλά κανείς που δεν το είχε τάμα.  Εννοείται πως οι γόνοι των εύπορων οικογενειών σπουδάζουν απαξάπαντες και αρκετοί σε φημισμένα ιδρύματα του εξωτερικού.  Το επιτάσσει το περιβάλλον.  Δεν είναι σπάνιο το ενσταντανέ του μπούλη να ποζάρει με την τήβεννο του Χάρβαρντ και το πτυχίο ρολό στα χέρια του να μην ξέρει που να το βάλει.
Διονύσης Χαριτόπουλος
ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟ ΒΛΑΚΕΙΑΣ