Η Κατερίνα Πατρώνη είχε πάντα μια περιέργεια για τη διαδικασία της αποτύπωσης ενός ανθρώπινου προσώπου στον καμβά. Οταν γνώρισε τυχαία τον ζωγράφο Γιώργο Ρόρρη μέσω μιας κοινής φίλης, σκέφτηκε αμέσως: «Αυτός είναι ο άνθρωπός μου». Για τρεις μήνες μπαινοέβγαινε στο εργαστήρι του στο Σταθμό Λαρίσης -στο υγρό κτίριο με τα ψηλά ταβάνια, τους φθαρμένους τοίχους και το ξύλινο πάτωμα, που «παίζει» ως φόντο σε πολλούς πίνακές του- και τράβαγε τον καλλιτέχνη να ζωγραφίζει τον κύριο Τάκη.
Το αποτέλεσμα είναι το ντοκιμαντέρ «Ο Τρίτος Τάκης».
Ο ζωγράφος είχε ήδη κάνει δύο πορτραίτα του κυρίου Τάκη στο ίδιο σημείο, στο παρελθόν.
Εκπληκτικό ντοκυμαντέρ. Απίστευτα αληθινή αποτύπωση της σχέσης μοντέλου-ζωγράφου με όλες τις διακυμάνσεις που την διέπουν αλλά και με τα αισθήματα και τους προβληματισμούς του καθενός ξεχωριστά. Βλέποντας την ταινία νοιώθεις ότι παρατηρείς απο μια κλειδαρότρυπα (με οτι συγκίνηση αυτό σου δίνει) μια μυσταγωγία για την δημιουργία ενός έργου τέχνης. Το μαεστρικό μοντάζ σε μεταφέρει από την ανάταση της στιγμής της δημιουργίας στην ρεαλιστική πλευρά της ζωής και πάλι πίσω εμφανίζοντας έτσι την καλλιτεχνική δημιουργία ως κάτι φυσιολογικά παράλληλο με τη ζωή του ανθρώπου αλλά συνάμα και ως μέσο πρόσκαιρης απελευθέρωσης από τις βασικές ανάγκες και πλουτισμού της ψυχής. Μακάρι να είχε γυριστεί και ο "πρώτος" και ο "δεύτερος" Τακης σε ταινία.
ΑπάντησηΔιαγραφή