Από το βιβλίο ''Η ένταξη της Ελλάδας στην Ε.Ο.Κ. και ο άλλος δρόμος''
του Νίκου Ψυρούκη
''Οποιος ελεύθερα συλλογαται
συλλογαται καλά''.
(Ρήγας Βελεστινλής - Φυσικής Απάνθισμα)
Κεφάλαιο 6
Ο ΑΛΛΟΣ ΔΡΟΜΟΣ
ΣΤΑ ΙΧΝΗ ΤΟΥ ΡΗΓΑ ΒΕΛΕΣΤΙΝΛΗ
Κάθε συμμαχία του κεφαλαίου, παλιά ή νέα, πάντα στράφηκε ενάντια στην εργατική τάξη και στην αυτοδιάθεση των εθνών. Η Ε.Ο.Κ. όπως και κάθε άλλος σύγχρονος παρόμοιος συνασπισμός, δεν μπορεί παρά να αποτελεί άρνηση της προόδου, άρνηση στην προσπάθεια των λαών για ένα καλύτερο κόσμο. Γιατί όλοι οι συνασπισμοί - συμμαχίες του διεθνούς κεφαλαίου (στο στάδιο του μονοπωλιακού - κρατικομονοπωλιακού καπιταλισμού - ιμπεριαλισμού), με τη δράση τους, διαιωνίζουν τον αποικιοκρατικό διεθνή καπιταλιστικό καταμερισμό της εργασίας, δυναμώνουν τα δεσμά της μισθωτής σκλαβιάς και
της εθνικής καταπίεσης (που στην περιφέρεια εκφράζεται με την καταλήστεψη του πλούτου των λαών της, με τη μιζέρια και την εξαθλίωση και που στη μητρόπολη εκδηλώνεται με τη διάβρωση από τον κοσμοπολιτισμό όλων των δυναμικών σχέσεων που συγκροτούν το έθνος και με την αντικατάσταση της εθνικής συνείδησης από το ταμάχι του αποικιακού κέρδους). Η Ε.Ο.Κ. όπως και κάθε άλλος ιμπεριαλιστικός-κοσμοπολίτικος συνασπισμός, εκδηλώνει - με συγκεκριμένο τρόπο - τη λυσσαλέα πάλη του παγκόσμιου κεφαλαίου για το σβήσιμο της επαναστατικής τάσης της σύγχρονης ιστορικής εξέλιξης, της τάσης για την κατάργηση της μισθωτής σκλαβιάς και για την πλέρια επιβολή της αυτοδιάθεσης των εθνών. Γι αυτό και η Ε.Ο.Κ. στρέφεται ακόμα και ενάντια στο ίδιο το μέλλον της Ευρώπης, ενάντια στους λαούς της, στα έθνη της.
Η μυθολογία για τον παράδεισο της Ε.Ο.Κ. (τον παράδεισο των καταναλωτικών τεράτων) δεν καταπολεμιέται ούτε με τη μυθολογία για την κόλαση της Ε.Ο.Κ. (των στερήσεων και των ταλαιπωριών), ούτε και με τον παλιό γνωστό μύθο της μεταμόρφωσης του λύκου σε αρνί ''με τον εκδημοκρατισμό του'' (στην περίπτωση μας με τον μύθο: από την Ε.Ο.Κ. των μονοπωλίων στην Ε.Ο.Κ. των εργαζομένων). Η Ε.Ο.Κ. η συμμαχία του δυτικοευρωπαϊκού κεφαλαίου, είναι η συμμαχία του πιο έμπειρου και αποικιοκρατικά πιο ''διδαγμένου'' κεφαλαίου του παγκόσμιου συστήματος. Και το κεφάλαιο αυτό είναι πολυμήχανο. Ξέρει να υπερασπίζεται τον εαυτό του. Γνωρίζει να χρησιμοποιεί στον πόλεμο του, ενάντια στους ταξικούς αντιπάλους του, διάφορους και πονηρούς τρόπους. Όταν χρειάζεται, ξέρει να αιματοκυλάει την Ευρώπη και τον κόσμο όλο. Οταν άμεσα κινδυνεύει, γνωρίζει αδίστακτα να εφαρμόζει τον εμφύλιο πόλεμο και τη βάρβαρη αιματηρή αντεπανάσταση. Κι όταν οι περιστάσεις το απαιτούν, ξέρει να σκοτώνει, να ''καλοπεθαίνει'', τον ταξικό του αντίπαλο με σφαίρες από ζάχαρη. Ανενδοίαστα, εξαγοράζει, διαβρώνει, ''μαλακώνει'' και εκφυλίζει τμήματα ολόκληρα της εργατικής τάξης και μετατρέπει τους ''αγορασμένους'' σε πουλημένα κρέατα, πρόθυμους να γίνουν αντεροβγάλτες και μπόγιες των αδελφών τους με μοναδικό ταπεινό σκοπό την υπεράσπιση των αργυρίων της προδοσίας τους (το κόκκαλο από τα αποικιακά κέρδη). Ολες αυτές τις μεθόδους, όλους αυτούς τους τρόπους τους χρησιμοποίησαν και τους εφαρμόζουν ίσαμε σ' όλη την περίοδο της αποικιοκρατίας και του νεοαποικισμού, άν έχετε αμφιβολίες).
Κάθε κοινωνική πραγματικότητα έχει τα προβλήματα της. Οταν η πραγματικότητα αυτή ταυτίζεται μ΄ένα κοινωνικό σύστημα ιστορικά πια ξεπερασμένο, τότε τα προβλήματα επιβίωσης της αφορούν τους τρόπους της ιστορικής πισωδρόμησης. Αυτό ακριβώς συμβαίνει και στην περίπτωση της κοινωνίας μας και του παγκόσμιου συστήματος που είναι αναπόσπαστο μέλος του. Η ιστορική πισωδρόμηση ζητάει σήμερα την εδραίωση της μισθωτής σκλαβιάς, απαιτεί τη σταθεροποίηση της διχοτόμησης της παγκόσμιας εργατικής δύναμης σε φτηνή και ακριβή, άρα και τη μονιμοποίηση του αποικιοκρατικού παγκόσμιου καπιταλισμού καταμερισμού της εργασίας και τη διασφάλιση της εθνικής καταπίεσης (κατά συνέπεια και των εθνικών ανταγωνισμών). Η λεγόμενη ''ρεαλιστική'' αντιμετώπιση των πιο πάνω αιτημάτων του καταδικασμένου από την ιστορία παγκόσμιου συστήματος του καπιταλισμού, οδηγεί σε διάφορες εναλλακτικές λύσεις (μπαλώματα). Όπως είδαμε και στην περίπτωση της ένταξης της Ελλάδας στη ΕΟΚ, οι άλλες εναλλακτικές λύσεις που προτείνονται, δεν έρχονται να κλείσουν τις διεξόδους της πισωδρόμησης. Αντίθετα, φιλοδοξούν να είναι πιο αποτελεσματικές, δηλαδή οι μόνες που την εξασφαλίζουν (κι αυτές δεν αρνιούνται τον αποικιοκρατικό διεθνή καπιταλιστικό καταμερισμό της εργασίας, δεν αρνιούνται το ρόλο του ελληνικού καπιταλισμού στον καταμερισμό αυτό). Οι εναλλακτικές λύσεις δεν αφορούν τον άλλο δρόμο, τον αντίθετο δρόμο, το δρόμο της αλλαγής του κόσμου με στόχο την άνοδο της ποιότητας της ζωής όλων των ανθρώπων της Γής.
................
"Η ελευθερία είναι η ουσία του ανθρώπου... Η απουσία της ελευθερίας, να ποιός είναι ο θανάσιμος κίνδυνος για τον άνθρωπο.... 'Από τη στιγμή που μιά ελευθερία αμφισβητείται, τότε αμφισβητείται ολόκληρη η ελευθερία''
Κ. Μάρξ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου